یک نقطه ی شروع جدید برای تاخیر در پاسخ خود ایمنی در دیابت نوع 1

19دسامبر 2019- سلول های T تنظیم کننده (Tregs) از بروز واکنش های ایمنی بیش از حد در افراد سالم جلوگیری می کنند. در ایجاد خود ایمنی دیابت نوع 1 ، این محافظت به اندازه کافی مؤثر نیست. محققان مرکز هلمهولتز مونیخ و LMU مونیخ اکنون مکانیسمی را کشف کرده اند که باعث اختلال در تمایز و ثبات سلول هایT تنظیم کننده می شود.

در این مطالعه، هنگامی که محققان مولکولی را که باعث ایجاد این مکانیسم می شود، مهار کردند، تعداد بیشتری از سلول های کارآمدT تنظیم کنندهدوباره تشکیل شدند و فعالیت خود ایمنی کاهش یافت. این ممکن است یک هدف جدید مولکولی برای به تأخیر انداختن یا حتی جلوگیری از ابتلا به دیابت نوع 1 باشد. این مطالعه در مرکز تحقیقات دیابت آلمان(DZD)  انجام و نتایج آن هم اکنون در Nature Communications منتشر شده است.

دیابت نوع 1 شایعترین بیماری متابولیک در کودکان و نوجوانان است. در این بیماری، سلولهای ایمنی بدن بتدریج سلولهای بتای( تولید کننده انسولین) موجود در پانکراس را از بین می برند. به طور معمول،Treg ها از حمله به سلول های خودی بدن جلوگیری می کنند. با این حال، در طول توسعه دیابت نوع 1، این محافظت کافی نیست. این تیم به سرپرستی پرفسور Carolin Daniel، بر روی چگونگی این اتفاق، تحقیق کردند. او رهبر گروه تحقیقاتی در انستیتوی تحقیقات دیابت(IDF)  در مرکز هلمهولتز مونیخ، دانشمند DZD و استاد مدولاسیون ایمنی در لودویگ - ماکسیمیلیان - در دانشگاه مونیخ است. محققان اکنون از یک مکانیسم مولکولی رمز گشایی کرده اند که در مرحله ی اولیه دیابت نوع 1 منجر به شکل گیری تعداد کمتری از سلول های کارآمدT تنظیم کننده می شود.

سطح بالای miRNA142-3p به ایجاد و پیشرفت خود ایمنی کمک می کند

یک نوع میکروRNA، به نام  miRNA142-3p نقش تعیین کننده ای در این فرآیند دارد. میکروRNA ها می توانند بیان ژنها را سرکوب کنند. Martin Scherm، نویسنده اول این مقاله، گفت: ما توانستیم تشخیص دهیم که در حین ایجاد خود ایمنی در دیابت نوع 1، فراوانی miRNA142-3p افزایش می یابد. این منجر به کاهش بیان پروتئین Tet2 در سلولهای T-helper می شود. به عنوان یک نتیجه، تغییرات اپی ژنتیک معیوبی در ژن Foxp3 در سلولهای T تنظیم کننده رخ می دهد. که به کاهش تعداد این سلولهای مهم ایمنی منجر می شود، و سلولهای T تنظیم کننده دیگر به اندازه ای که باید، پایدار باقی نمی مانند. Carolin Daniel، نویسنده ارشد این مقاله، گفت: نتایج تحقیقات ما ارتباط مستقیمی بین miRNA142-3p و اختلال در عملکرد سلولهای تنظیمیT را نشان داد که متعاقباً به ایجاد و پیشرفت خود ایمنی کمک می کند.

هدفی جدید برای استراتژی های مداخله ای در آینده

به منظور بررسی اینکه آیا این یافته ها همچنین می توانند به رویکردهای درمانی جدیدی در آینده منجر شوند، دانشمندان بطور خاص مولکول miRNA142-3p را مسدود کردند. این امر تشکیل و پایداری سلولهای T تنظیمی را بهبود بخشید و در یک مدل حیوانی، پاسخ خود ایمنی را به سلولهای بتا نیز کاهش داد.

پروفسور آنت زیگلر، رئیس IDF گفت: بررسی دقیق مکانیسم های خود ایمنی، منجر به شناسایی اهداف امیدوارکننده ای برای استراتژی های مداخله ای در آینده شد. مهار هدفمند miRNA142-3p می تواند راه های جدیدی را برای کاهش فعالیت خود ایمنی علیه سلول های تولید کننده انسولین بگشاید.

محققان قصد دارند در مطالعات پیگیری آینده، به بررسی بیشتر پتانسیل مهار هدفمندmiRNA های خاص، برای بهبود انتخاب مهار کننده ی miRNA142-3p تجمع یافته در سلولهای هدف مربوطه بپردازند. علاوه بر این، تیم کارولین دانیل همچنین می خواهد ژنهایی را که توسط miRNA142-3p و / یا Tet2 تنظیم می شوند، و اختلال در تنظیم آنها ممکن است در ایجاد و پیشرفت خود ایمنی جزایر نقش داشته باشند را شناسایی کند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2019-12-diabetes-autoimmune-response.html